10 Oct 2007

കടലിനോട്‌...

ചിരിതൂകി കളിയാടി തീരത്തുവന്നെന്നെ
തിരമാല കൈയാല്‍ തഴുകീടവേ,
ഒരുചെറു താരാട്ടിന്‍ സാന്ദ്വന സ്പര്‍ശമായ്‌
മാടിവിളിച്ചൊരെന്‍ ബാല്യകാലം.

സിന്ദൂരപൊട്ടുതൊട്ടോടിയെത്തുന്നരാ-
സന്ധ്യയെ നോക്കി ഞാന്‍ നിന്നീടവെ,
ഉള്ളിലലക്കുന്നു, ചിതറിത്തെറിക്കുന്നു
ജീവിതക്കടലിന്റെ നവ്യനാദം.

കുഞ്ഞിളം കാറ്റിന്റെ പഞ്ചാരിമേളത്തി-
ലലിയുന്നു നീ മൂളും സ്നേഹഗീതം
ഒരു പൊട്ടിച്ചിരിയാല്‍ നീ മറക്കുന്നുവോ
ഉള്ളിലൂറുന്നൊരാ നൊവിനാഴം.

8 comments:

ഫസല്‍ ബിനാലി.. said...

nalla kavitha

പ്രയാസി said...

സ്വാഗതം..:)

ഏ.ആര്‍. നജീം said...

നല്ല ഈണമുള്ള വരികള്‍, തുടര്‍‌ന്നും എഴുതുക..

ദാസ്‌ said...

തുടക്കം നന്നായി. വെടിക്കെട്ടു തുടരട്ടെ...

ഉഷശ്രീ (കിലുക്കാംപെട്ടി) said...

മാടിവിളിച്ചൊരെന്‍ ബാല്യകാലം.

സുഖം തരുന്ന വരികള്‍.

..::വഴിപോക്കന്‍[Vazhipokkan] | സി.പി.ദിനേശ് said...

വളരെ അവേശത്തോടെ,
സന്തോഷത്തോടെ,
നന്മയോടെ,
ജീവിതത്തിന്റെ നവ്യനാദം ആസ്വദിക്കുന്ന ഒരു മനസുണ്ട് ഈ വരികളില്‍.

..നന്നായിരിക്കുന്നു,തുടരുക.

Promod P P said...

സിന്ദൂരപൊട്ടുതൊട്ടോടിയെത്തുന്നരാ-
സന്ധ്യയെ നോക്കി ഞാന്‍ നിന്നീടവെ,

ഇതില്‍ നിന്നീടവേ എന്നതിനു പകരം “നില്‍ക്കേ “
എന്ന് എഴുതിയിരുന്നെങ്കില്‍ കൂടുതല്‍ താളം ഉണ്ടാകുമായിരുന്നു..

കവിത കൊള്ളാം.. അഭിനന്ദനങ്ങള്‍... വീണ്ടും എഴുതു...

പത്തിരിപ്പാലക്കാരി ആണല്ലെ?.. നമ്മളും അതിനടുത്തൊക്കെ ഉള്ളതാണെ..

ഹൃദയപൂര്‍വ്വം ....suvee. said...

nannayittundu......adhalle parayan pattu.................eniyum padheekshikkunnu,.......